Hamlet

Nie chcesz, nie byj - proste.

Za niedługo trudno będzie stwierdzić,

kto w tym dramacie jest większą

Ofelią.

Tu, w państwie duńskim jest, jak jest.

Zawsze się znajdzie jakiś zły pan:

Rosenkranz i Guildenstern

albo Sturm und Drang,

wtedy liczy się

bang!

Głupiutkie łosie biegają po lesie,

wesołe i nie brak im zdrowia,

a ja

wzbijam się lekko w skrzydlate wielbłądy,

nad latające słowa.

Grajcie, reszty nie trzeba.

Space Invasion

Marsjanie żyli w spokoju, szczęściu i dostatku,
Pasali kosmoświnie na polach gwiezdnych bratków.
Mieli zielone oczka i odstające uszka,
I rozmnażali przez miłość francuską
Na latających łóżkach.

Dawno temu to było, gdy jeszcze dinozaury
Mieszkały na trzeciej planecie od słońca
I same ze sobą się żarły

Aż im się znudziło

i postanowiły napaść na Marsa,
nie wiem, dlaczego to zrobiły, no ale,
pewnie coś w stylu "lepiej dojebać komuś, niż sobie".

Każdy założył JetPacka, może poza pterodaktylami
i innymi skrzydlatymi, i fru, hen, daleko,
zabijać Bogu ducha winnych kosmitów.

Wojna trwała dość długo, kluczowy był moment, w którym
niewidomy marsjański szaman odprawił pradawny rytuał,
odśpiewując psalm dwieśset szesiąty dziewiąty:

time to say hello
buongiorno, yo, yo, yo, yo
jetzt alle verlassen den Zug
tak nam dopomóż Bóg!

Zadrżała w posadach ziemia, w proch rozsypały się skały
I zstąpił na nią Syn Boży, pełen pieruńskiej chwały
Spod samiuśkich Tater
I rzecze:

bracia i siostry
szanujcie powszedni chleb
nobody fucks with the Jesus
maybe that's why I'm so sad

przykazanie Wam daję
weźnijcie tę puszkę Pandory
wyjmijcie oręż, co w środku
i zabijajcie potwory

pozdro

Potem wzbił się nad ludków tłum
i zniknął, zwyczajnie:
>> pycium <<

Najstarszy z Marsjan zbliżył się do leżącej na ziemi puszki
otworzył ją ostrożnie, uwalniając przy tym srebrną mgiełkę,
która natychmiast rozpłynęła się w powietrzu odsłaniając
kolejną puszkę

Najstarszy z Marsjan wyjął kolejną puszkę z pierwszej puszki
otworzył ją ostrożnie, uwalniając przy tym srebrną mgiełkę,
która natychmiast rozpłynęła się w powietrzu odsłaniając
jeszcze jedną puszkę

Najstarszy z Marsjan wyjął jeszcze jedną puszkę puszkę z kolejnej puszki
otworzył ją ostrożnie, uwalniając przy tym srebrną mgiełkę,
która natychmiast rozpłynęła się w powietrzu odsłaniając

- scroll -
- scroll -
- scroll -

PARÓWKOWE NUNCHAKO

I rozbrzmiały tarabany, wraz z nimi pieśń wojenna,
Prowadź nas, Wielki Marsjański Wodzu,
Naprzód, gdzie wzrok nie sięga!

Krwi! Zabijemy przebrzydłe bestie, odeprzemy inwazję,
łapmy okazję i eutanazję, tak nam dopomóż
M. Gessler

Batman, Chuck Norris, Vin Diesel, The Police,
Mithrandir, Tomek w Gran Chaco,
Zineda Zide Zani Zidane
i parówkowe nunchako!

Niewidomy marsjański szaman zmultiplikował boski oręż,
tak, że każdy kosmita otrzymał swój własny egzemplarz.

Fadeout:

Po długiej walce dinozaury musiały ustąpić,
chociaż w sumie to nie mogły,
no bo po tej walce,
to już nie żyły,
koniec kropka,
hehe.

Ptaki

Ten wiersz jest streamingiem
świadomości w formacie .txt,
przekonwertuj go w locie.

Niekoniecznie cały strumień,
choćby kilka kropelek

- mililiterek.

{{{

    zobaczysz jak kółka zatacza
    pustułka lub inny sokół
    wokół

    pohukiwanie półsówek szarego
    słowika usłyszysz szeptem
    jak popiół

}}}

EOF Error

Zamknąłem wszystkie nawiasy,
musiałem coś pominąć.

Żabka

Myślę, że jesteś już na tyle dużym dzieckiem, że zdajesz sobie sprawę z tego, że czas oraz miejsce akcji takich opowieści są umowne. Interesują nas bohaterowie. Będą wprowadzani stopniowo, coby się we łbie nie kiełbie, ale jakby Cię ktoś spytał, to mów, że gatunek synkretyczny. To długie słowo i pochyta prawie wszystko.

Król: Karol Pochmurny, lat 44.
Królowa: Anna Pochmurna, lat 40.

Byli to monarchowie mądrzy, wielce roztropni i kochani przez poddanych. Troski, przelanej na kraj i rozmaite fundacje, nie zawsze starczało dla ich jedynej córki, Aurory. Może właśnie dlatego szybko wyrosła na silną, niezależną kobietę. Tak czy owak, nie ma to dla nas większego znaczenia, bo to historia z gatunku tych, w których czarownice zamieniają niesforne księżniczki w żaby. Dziś jedynie pocałunek księcia w magiczną noc może wrócić jej dawną postać.

No i teraz tak:
- Niechętnie, lecz posłusznie, dzień ustępował miejsca swojej starszej siostrze.
- Słońce, dorodne i czerwone kryło się z wolna za horyzontem, aż zapadła ciemność.
- Kobaltowe, ciężkie niebo eksplodowało milionem gwiazd.

I jeszcze, na wszelki wypadek, delikatny wiatr rozrzucał gdzieniegdzie drobinki srebrzystego pyłu.

Mam nadzieję, że wiesz, co oznacza taki opis, bo właśnie pojawił się książę: Abelard Marzyciel. Jakie miał motywy działania, tego nie wie nawet narrator wszechwiedzący. Ja sugerowałbym analizę chemiczną pewnej substancji rozpylonej w poprzednim akapicie. Faktem jest, że na ten moment Abelard był o krok od pocałowania Aurory. Gdy tylko zbliżył do niej swe usta, stało się coś niesamowitego:

- Ty podupcony żabojebie - odezwała się zaklęta księżniczka.
Książę zakumał, a żaba pozostała żabą. I żyli długo, i chuj.

Lo Ling

Nie chcę Cię dzisiaj, Poezjo,
choć kocham Twoje kłamstwa,
bądź wolna lekką ręką,
oddaję Cię innej
pod zastaw.

Wolę mieć lekką rękę,
niż pióra po metamorfozach,
nie chcę Cię dzisiaj, Poezjo,
nie powiem Ci więcej
słowa.

Skrzydlate tajskie małpy
wieszają się z drzewa za ogon,
kiedy się wreszcie obudzą,
zabiorą mnie może
ze sobą.

Burza

Podczas gdy widzowie wychodzą,
za oknem pada deszcz.

oo!!!

  tylu ludzi, a oczy same
  wahają się bojąc patrzeć
krok w tył
    skok naprzód

Czas akcji: nieznany.
Miejsce: chyba w teatrze.

rozsypanym alfabet na stronie władam
za Kassim płacąc jak sezam
co tylko nie wiem i didaskalia
a jeszcze kiedy diegeza

Kaliban, Miranda, Sykoraks, Prospero
to tylko kwestia te
maski

bilet na spektakl, bilet powrotny

Z daleka nie słychać oklasków.

O postawie wyprostowanej

Każdy se stawia pomnik swój
jak zwykły facet
sto rąk mam
i co

bez zwierzeń zamierzeń wśród zmierzań i leżeń
mierzyć Cię zmrokiem wśród tarć i zderzeń
kochać chcieć szczerze Cię kochać jak zwierzę
zamieć mieć dawać człowiekiem być
stop

- Cóż mirandoli ten koleś z udarem?

Mówił Jan z Trzciany, spod stołu,
daj wiarę.

#hokuspokus

może Ci się wydawać cokolwiek

i choćbym urwał w pół zdania
kim byłem - jestem, kim będę?
kimkolwiek

zawsze mam coś do
#wzanadrzu

logiką praw tych nie zmierzysz, raczej
trzeba wejść all-in zawczasu
choć żadne z nas w czary nie wierzy
zwyczajnie

na ręce mam
#paręzaklęć

może mi się wydawać cokolwiek
jestem, więc myślę - chcę żyć
morze tyle pochłania wód co dzień
śródziemne

i ciągle nie zmienia się
=> nil

Kim Byu

kiedy mówisz wszystko płynie
marzy mi się ocean spokojny

prowadzę swój wehikuł, czasem zagubiony
i nigdy nie wiem, kiedy jest dobry moment
żeby się przedstawić

Akwilon cicho nuci Dylana

mam swoją wolność
mówią mi Tim Toady
a może jam Hohenzollern?

Posejdona nie ma

stoisz jak cyklop na czerwonym świetle
nie mając zielonego pojęcia
kim był Nikt Specjalny

dziś śniło mi się przedstawienie bez końca
my name is