Demon

Chociaż szczekają, czekają, szczękają,

na przekór wszystkim nie zasnę.

Zostanę w tle

~ Armand Richelieu

rozdając karty własne.

Mimo że przyszłość wieszczą złowieszczą,

niekiedy ciemną jak heban,

to działam w tle

~ doktor Rieux

robię co mogę. Tak trzeba.

Zdecydowanie.

Najczęściej w dark mode,

gdy zechcę, to w światło dzienne.

Czy w tle, czy nie

~ Kylian Mbappé

i byle dalej. Niezmiennie.

Krótki wiersz o piłce nożnej

- mogą moi chłopcy z wami zagrać?

- ale oni nie umią grać

- a ty nie umiesz mówić

zasady były proste

za małolata

kopaliśmy piłkę

ludzi kopaliśmy

za honor

minęło 20 lat

i mówię coraz lepiej

a oni dalej nie umieją grać

nie przeszkadza mi to

widzę świat w swojej wersji:

stolicą Polski jest Legia

stolicą Anglii jest Chelsea

Asymp

:

byłaś bardzo zaniespokojona,

a może byłem sam 

nie wiem

i to na pewno nie to,

ale na pewno bardzo

?

mieliśmy imperatyw

kategoryczny nakaz

jazdy

młodzi i urodziwni,

niepewni czy wolno

cofać

...

porozmawiajmy o sprawach prostych,

o asymptotach porozmawiajmy

co biegną

w niedoskończoność

Wzór

gdybym mówił zawsze

sąsiadom dzień dobry, żonie kocham cię

stałbym się jak automat skończony

albo cymbał

jednak mówię regularnie

choćby słowa puste

pewnie dlatego ktoś mógłby mi zarzucić

brak zasad

hm

staram się kierować jedną

zajebiście ale to zajebiście

ważną regułą

/.*/m

(dopuszczam wyjątki)

Taxi

Chodzę własnymi drogami,

samemu wszystko mi wolno.

My dear już nie,

my way.

Za wolno.

Taryfa.

Volvo.

- Dokąd jedziemy? - pytanie.

- Bez zahamowań, nigdzie.

Zza szyb taksówki świat

wygląda po prostu

szybciej.

Kandyd

Hop, hop, Lizbono,

skąd bierze się zło?

Hop, hop, Lizbono,

czy jest tu kto?

Wtem jakiś szmer z oddali. Ach, głos! Głos kibica!

- Cóż mówisz, mój drogi? Nie słyszę...

- JEBAĆ, JEBAĆ LEIBNIZA.

- Nie do końca podzielam Twój zawód pochopny, bratku,

wszak powinieneś być wdzięczny za udział w najlepszym

z wypadków.

- A MY SWOJE! LEIBNIZ GNOJEM.

Puk, puk, Eldorado.

- Skąd bierze się zło?

- Mógłbyś powtórzyć? Skąd bierze się co?

Aaa, tak, rozumiem. W obliczu dobra - zapewne istnieje też.

Jedynie pojąć nie mogę zupełnie, dlaczego brać je chcesz.

Bum, bum - rzeczywistość.

Bum, bum - unde malum?

Nie wiem - i co mnie to w sumie.

Nie pytaj, uprawiaj, dbaj o momenty,

prościej powiedzieć nie umiem.

Kwiaty

Kiedy w szkole mieliśmy omawiać

Kwiatki świętego Franciszka,

poszedłem na wagary.

Uciekłem w dzikość,

w rozdroża

i rozłąki.

Nie lubię dydaktyzmu,

nie zaglądam do cudzych doniczek,

choć z daleka widać wszystkie:

hortensje,

Eucharystie

i aborcje.

Zrywam się,

maj kwitnie bez ogródek.

Potop

Muszę pisać bez jednej litery,
przebywa w odosobnieniu.

I z o l a c j i.

Bez niej nawet nie mam imienia.
Może powinienem tworzyć ad maiorem dei gloriam?

W tej sytuacji inni poradziliby sobie lepiej:
choćby Henry S. - niczym reżyser z USA.

- Bogusław! Weźcie tę czapę!

Operator paradoksalny, czyli wiersz z przypisem*

chciałbym dla ciebie rzucić poezję
i pisać ci jednocześnie
wiązać sprzeczności ze sobą jak buty
spać z tobą wtedy, gdy nie śpię

chciałbym być w tobie punktem stałym
wierząc, że nic się nie zmienia
i brać w cudzysłów, gdy mówisz: nie,
malując drzwi na kamieniach

*mam problem z negacją

Po kolei

Pociąg
Przemyśl
Piła
przyjedzie
później.

Jakiś random mówi dziewczynie, że
czas na zmianę; kradnę tę decyzję,
przynajmniej w kontekście pojazdu:
Rejewski za Zamoyskiego.

Ostatnia zwrotka wypada
zwykle gdzieś
w środku.

Piszę w pociągu, piszę w pośpiechu,
więc czegoś może zabraknąć.

A iteracja?

Don Kichot

Zwykle nie chodzę na skróty, ale
jestem błędnym rycerzem
A.D. 2019

i jak na rycerza
w moim wieku przystało,
mam swoją kopię
zapasową.

Na wszelki wypadek.

To jak migawka w VirtualBox,
choć boks wolę bardziej realny,
więc potykam się ciągle
i potykam się dyskretnie.

Może widzisz tu sprzeczność,
a to proste równanie
z trzema wiatrakami,
bez żadnych niewiadomych:

x to nie wyjątek,
x to nie błąd,
x to moja droga.

Jedyna.

Nawiasem mówiąc

z całą pewnością stwierdzam
że rozmowa zawsze buduje
(niezrozumienie)

liczy się forma - słowa
wskazują raz na moje
raz na twoje
(pojęcia)

mogę się zatem zastanawiać
czy bardziej mówię do
czy może mówię od
(rzeczy)

w takich okolicznościach
trzeba po prostu brać
co nam się wydaje
(pewnym)

a tak nawiasem mówiąc
dowiesz się co jest
(powodem)

Cień

Jestem włóczęgą z krainy snów,
kuglarzem niespełnionych marzeń,
niewypowiedzianych wirtuozem słów,
hipotetycznych wrażeń.

A kiedy tak z tobą idę, to

mógłbym ci wspomnieć, mając odwagę:
w ojczyźnie mej nie jest tak fajnie,
wolę, gdy słowa mają swą wagę

i brzmią, zupełnie zwyczajnie.

Mógłbym cię złapać za ręki gotyk,
granicząc ze snem na jawie,
gdybym potrafił się zbliżyć na dotyk

- wszak mówić ledwo potrafię.

Osiągnęłaś swój dzienny cel kroków.
Osiągnąłem swój dzienny cel kroków.
Zapada zmrok. Znikam. Idziesz spać.

Po co ci w nocy cień?
To coś, co nawet w dzień
nie potrafi cię dotknąć.

A przed spotkaniem w krainie snów
na pewno zdążysz się ocknąć.

Inside

Było sobie nienazwane królestwo,
które leżało na wyspach.

Latających.
Cyklicznie.

W takich powtarzalnych akcjach
w zasadzie ciężko powiedzieć,
co jest trudniejsze:

a) być przyzwyczajonym,
b) nie zdążyć się przyzwyczaić.

A akcja jest tego typu.

W każdym razie, na pewno mam teraz bliżej do siebie:
te wyspy pewnie tak samo nie wiedzą,
czy to szukanie swojego miejsca,
czy ucieczka.

To taka gra, może call of duty,
a może zwykły daily call.

To wszystko z mojej strony?

Paragraf 89

Tu Stany Zjednoczone
krawędzią niejedną, zapewne.
Stacje, relacje, przejścia
podziemne i mosty zwiewne.

Labirynt wyobrażeń,
kolekcja wrażeń, wydarzeń,
świat taki piękny i ładny
- po nitce do Ariadny.

Wysyłam kolejną pocztówkę,
jak zwykle, elektronicznie,
z miejsc, gdzie latałem, bywałem
i tylko metaforycznie.

Moja wycieczka po grafie:
być w stanie, na ile potrafię.
A te wiersze, to tylko
nieostre fotografie.

Sprzeciw

Mówią mi, że w poezji
nie pisze się zaimków osobowych
wielką literą.

Mówię Ci, że w rzeczywistości
każdy jest ważny.

Tak łatwo czuć się małym wobec
ważnych ludzi, ale mimo to
nie będę.

Wobec Was, Poeci,
mecenasów swych psy wierne,
nie będę.

Wobec Was, Mecenasi,
z ideami barwnymi na ustach,
nie będę.

Choćbym był najmniejszym drukiem pisany,
choćbym był gejem, kobietą albo antylopą:
mam prawo do małych liter,
mam prawo do wielkich liter.

Alfabet jest mój,
tak samo.

JSON Bourne

{
  "wstęp": [
    "Musisz wybaczyć mi ten format",
    "Otaczają nas roboty"
  ],
  "rozwinięcie": [
    {
      "kto?": "ja"
    },
    {
      "komu?": "tobie",
      "czym?": "mimochodem"
    },
    {
      "co?": "pakiet",
      "czego?": "słów",
      "czemu?": "bo siedzę tak sam, w tym pierwszym obiekcie"
    }
  ],
  "zakończenie": [
    "I tak roboty zrozumieją lepiej",
    "Przypadek?"
  ]
}

Hello, World!

znudził mnie język robotów tymczasem
nic nas nie łączy już, żaden kabel
zamykam na zawsze stalowy klaser
zer i jedynek obalam Babel

nie dla mnie już są guziki z pętelką
logiczne konstrukcje kodu piramid
ja będę szedł drogę torując ręką
co nie jak włókno, lecz jak dynamit

porzucam, na wszelki wypadek, przypadki
starannie spisane w instrukcjach case
po trupach do celu, jak człowiek z okładki
ahoj, cała naprzód! wyruszam w rejs

nigdy nie czułem się aż tak gotów
jak Rzym spalę porty za mną, jak Nero
tymczasem znudził mnie język robotów
arrivederci, good bye
return 0;

Import/Export

Po raz kolejny przekraczam granicę.
Jestem zbiegiem
okoliczności.

Mówię Ci to tylko dlatego, że
połamane słowa łatwiej sprzedać.
Na przykład te same zaimki,
które oznaczają zawsze
kogoś innego.

Czy ktoś widział poetę, który
przehandlował wszystkie rzeczowniki?
Stare przypadki na nowe!
Nowe przypadki na stare!

Boję się wyjść.

Po raz kolejny przekraczam granicę
własnych możliwości.

Piłkarzyki

Kontrolowałem drążki, władając jedenastoma,
Na dachu świata chorąży, z chłopkami pod rękoma.
Sprinty szybkie jak firma, ciosy zabójcze jak snakeshot,
Wszystko było jak stickpass: siła, precyzja i lekkość.

Owijki na nadgarstkach, owijki na drążkach stołu,
Tylko wybrańców garstka, poza nią słowa nikomu.
Gra zupełnie na serio, butami twardo na glebie,
W pogoni za sobą, ze mną! Byle tylko przed siebie.

Jak to się stało: nie wiem, gdzieś między pracą a siłką,
wyleciałem w powietrze.

Straciłem.
Kontrolę.
Nad piłką.

o!

Na glebie twardo zostały buty. Ja bez nich. Szlag trafił nagolenniki.
Jest tylko jedno boisko, jeden ring, czaisz? Jeden sport, jedna gra.
Kim jestem? Jestem mistrzem. Powtórz. Kim jestem?

Ja, robot

Cześć!

Jestem prostym urządzeniem,
pytanie - odpowiedź.

Zagubiony w metaforach,
nieprecyzyjnych wyrażeniach,
potrzebuję instrukcji.

A Ty - milczysz.
Nie potrafię przeprocesować
takiego komunikatu.

(awaryjne zasilanie zostało włączone)

W końcu pytasz mnie, co robię.
Piszę, czy generuję. Nie wiem.
Daję słowo.

Ale moje myśli nie są werbalne,
są elektryczne.

królestwo
za
kontakt

Atom

Nie czytaj moich wierszy
na głos. Na oko brzmią

#{nieforemnie}.

Ile tu formy dla formy,
a ile pierwiastka ze mnie?

Nie czytaj moich wierszy
dla kobiet. Dla mężczyzn:

#{zielone} stringi,

możesz rozumieć dosłownie
interpolując linijki.

Nie czytaj moich wierszy
w ogóle. Patrz,

#{strona po stronie}

na wiersze pisane w sublime,
wiersze pisane w atomie.

Hamlet

Nie chcesz, nie byj - proste.

Za niedługo trudno będzie stwierdzić,

kto w tym dramacie jest większą

Ofelią.

Tu, w państwie duńskim jest, jak jest.

Zawsze się znajdzie jakiś zły pan:

Rosenkranz i Guildenstern

albo Sturm und Drang,

wtedy liczy się

bang!

Głupiutkie łosie biegają po lesie,

wesołe i nie brak im zdrowia,

a ja

wzbijam się lekko w skrzydlate wielbłądy,

nad latające słowa.

Grajcie, reszty nie trzeba.

Space Invasion

Marsjanie żyli w spokoju, szczęściu i dostatku,
Pasali kosmoświnie na polach gwiezdnych bratków.
Mieli zielone oczka i odstające uszka,
I rozmnażali przez miłość francuską
Na latających łóżkach.

Dawno temu to było, gdy jeszcze dinozaury
Mieszkały na trzeciej planecie od słońca
I same ze sobą się żarły

Aż im się znudziło

i postanowiły napaść na Marsa,
nie wiem, dlaczego to zrobiły, no ale,
pewnie coś w stylu "lepiej dojebać komuś, niż sobie".

Każdy założył JetPacka, może poza pterodaktylami
i innymi skrzydlatymi, i fru, hen, daleko,
zabijać Bogu ducha winnych kosmitów.

Wojna trwała dość długo, kluczowy był moment, w którym
niewidomy marsjański szaman odprawił pradawny rytuał,
odśpiewując psalm dwieśset szesiąty dziewiąty:

time to say hello
buongiorno, yo, yo, yo, yo
jetzt alle verlassen den Zug
tak nam dopomóż Bóg!

Zadrżała w posadach ziemia, w proch rozsypały się skały
I zstąpił na nią Syn Boży, pełen pieruńskiej chwały
Spod samiuśkich Tater
I rzecze:

bracia i siostry
szanujcie powszedni chleb
nobody fucks with the Jesus
maybe that's why I'm so sad

przykazanie Wam daję
weźnijcie tę puszkę Pandory
wyjmijcie oręż, co w środku
i zabijajcie potwory

pozdro

Potem wzbił się nad ludków tłum
i zniknął, zwyczajnie:
>> pycium <<

Najstarszy z Marsjan zbliżył się do leżącej na ziemi puszki
otworzył ją ostrożnie, uwalniając przy tym srebrną mgiełkę,
która natychmiast rozpłynęła się w powietrzu odsłaniając
kolejną puszkę

Najstarszy z Marsjan wyjął kolejną puszkę z pierwszej puszki
otworzył ją ostrożnie, uwalniając przy tym srebrną mgiełkę,
która natychmiast rozpłynęła się w powietrzu odsłaniając
jeszcze jedną puszkę

Najstarszy z Marsjan wyjął jeszcze jedną puszkę puszkę z kolejnej puszki
otworzył ją ostrożnie, uwalniając przy tym srebrną mgiełkę,
która natychmiast rozpłynęła się w powietrzu odsłaniając

- scroll -
- scroll -
- scroll -

PARÓWKOWE NUNCHAKO

I rozbrzmiały tarabany, wraz z nimi pieśń wojenna,
Prowadź nas, Wielki Marsjański Wodzu,
Naprzód, gdzie wzrok nie sięga!

Krwi! Zabijemy przebrzydłe bestie, odeprzemy inwazję,
łapmy okazję i eutanazję, tak nam dopomóż
M. Gessler

Batman, Chuck Norris, Vin Diesel, The Police,
Mithrandir, Tomek w Gran Chaco,
Zineda Zide Zani Zidane
i parówkowe nunchako!

Niewidomy marsjański szaman zmultiplikował boski oręż,
tak, że każdy kosmita otrzymał swój własny egzemplarz.

Fadeout:

Po długiej walce dinozaury musiały ustąpić,
chociaż w sumie to nie mogły,
no bo po tej walce,
to już nie żyły,
koniec kropka,
hehe.

Ptaki

Ten wiersz jest streamingiem
świadomości w formacie .txt,
przekonwertuj go w locie.

Niekoniecznie cały strumień,
choćby kilka kropelek

- mililiterek.

{{{

    zobaczysz jak kółka zatacza
    pustułka lub inny sokół
    wokół

    pohukiwanie półsówek szarego
    słowika usłyszysz szeptem
    jak popiół

}}}

EOF Error

Zamknąłem wszystkie nawiasy,
musiałem coś pominąć.